Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapraszam Was na moją opinię o powieści „Przygody Aminy Al-Sirafi” autorstwa S, A, Chakraborty.
„Przygody Aminy Al. Sirafi” to powieść fantastyczna, w której poznajemy tytułową Amirę – kobietę, która była piratką, walczyła z łotrami i wieloma innymi bytami. Obecnie mogłaby trochę odpocząć, zacząć wieść spokojne życie, jednak jej zew przygody nie pozwala na leniuchowanie.
Świetnie było trafić na fantastykę, w której główna bohaterka jest nieokiełzaną piratką. Nie byłam pewna, co ta postać zaraz zrobi, w jakie przygody się wpakuje. A to sprawiało, że miałam ochotę nie odrywać się od lektury.
W książce nie brak ciekawych bohaterów drugoplanowych – w tym nieco mrocznych. Trafimy tu też na magię, żądzę przygód i barwne opisy miejsc. To właśnie te opisy zaintrygowały mnie najbardziej i sprawiły, że powieść niesamowicie mnie się podobała. Autorka tak pięknie malowała słowem, że czułam, jakbym fizycznie była w tych wszystkich egzotycznych miejscach.
Główna bohaterka przypadła mi do gustu, opisy mnie zachwyciły, relacje między bohaterami były dobrze zbudowane, a morskie przygody to coś, co zdecydowanie lubię.
Świetne spędziłam czas z tą książką – rozrywka na dobrym poziomie!

Zapraszam Was na moją opinię o powieści „Przygody Aminy Al-Sirafi” autorstwa S, A, Chakraborty.
„Przygody Aminy Al. Sirafi” to powieść fantastyczna, w której poznajemy tytułową Amirę – kobietę, która była piratką, walczyła z łotrami i wieloma innymi bytami. Obecnie mogłaby trochę odpocząć,...

Rozwiń

Zwiń

Po studenckiej sesji Hiacynta postanawia wyjechać z przyjaciółmi nad morze. Planowany odpoczynek szybko przeradza się w coś strasznego, przez co życie dziewczyny drastycznie się zmienia.
Mija rok, a główna bohaterka nadal nie może poradzić sobie z tym, co się wydarzyło. Postanawia wrócić do rodzinnego domu i zerwać ze swoim studenckim życiem i znajomymi. Rodzice Hiacynty bardzo przeżywają stan córki. Starając się pomóc młodej kobiecie wysyłają ją do pracy do swojego przyjaciela, który prowadzi ośrodek dla młodzieży z trudną przeszłością na Mazurach.
Nowe otoczenie pozwala Hiacyncie skupić się na innych – ich problemach, historiach.
Po przeczytaniu tej historii byłam w pozytywnym szoku. Ta książka ma piękną, radosną okładkę, a w środku skrywa tyle bólu i… ukojenia. Z pozoru lekka młodzieżówka okazała się dobrą powieścią o charakterze psychologicznym.
Po przeczytaniu tej powieści miałam w sobie tyle emocji, tyle uczuć… Trudno w ogóle mi się wypowiedzieć na temat tej książki. To po prostu było tak dobre, że nie ma sensu marnować czasu na czytanie opinii o „Najskrytsze miejsca duszy” – sięgajcie po tę powieść!
Wielkie POLECAM.

Po studenckiej sesji Hiacynta postanawia wyjechać z przyjaciółmi nad morze. Planowany odpoczynek szybko przeradza się w coś strasznego, przez co życie dziewczyny drastycznie się zmienia.
Mija rok, a główna bohaterka nadal nie może poradzić sobie z tym, co się wydarzyło. Postanawia wrócić d...

Rozwiń

Zwiń

„Mówi się, że pierwsza miłość nigdy nie umiera” – zgadzacie się z tymi słowami?

Współpraca reklamowa z @flowbooks
„Say you swear” autorstwa Meagan Brandy to pierwszy tom serii Boys of Avix, a zarazem pierwsza powieść autorki, która ukazała się w Polsce. W końcu!
Arianna ma przed sobą ostatnie wakacje, po których zaczyna naukę na uniwersytecie. Młoda kobieta pragnie się wyszaleć, zyskać nowe wspomnienia i cieszy się, że fakt, iż jest zakochana w najlepszym przyjacielu swojego brata – Chase – w końcu przestał być tajemnicą.
Jej zapał i radość szybko zostają stłumione, gdy wizja uczucia pęka niczym bańka mydlana. Zamiast cieszyć się wakacjami, Arianna leczy złamane serce i pragnie zacząć nowe życie na uczelni. A wtedy los daje jej nową szansę na szczęście, stawiając na jej drodze kogoś, kto może uleczyć złamane serce.
Ten romans wywołał we mnie mieszane uczucia. Polubiłam Ariannę i Noaha. Za to Chase – przyjaciel brata Arianny i jej pierwsza miłość wywoływał we mnie tyle negatywnych emocji, że miałam go dosyć. Rany! Ten chłopak nie wiedział, czego chce. Gdy Arianna starała się poskładać złamane serce i odnaleźć szczęście, on jej na to nie pozwalał. Nie chciał z nią być, a jednocześnie blokował jej możliwość szczęścia. No co za dupek!
Za to Noah nadrabiał. Genialna męska postać, która pokazała, czym jest prawdziwa miłość. To mężczyzna, który szanował swoją wybrankę, pomógł jej rozwiać mrok i pokazał, że warto wejść w zdrową relację, gdzie uczucia obu osób są równie ważne.
„Say you swear” to powieść, która poruszy serce, grając na pozytywnych emocjach, ale nie unikając również tych trudniejszych – których na szczęście jest mniej. Autorka stworzyła piękny, bardzo obrazowy klimat, łatwo przeniosłam się w wakacyjny wir gorącego słońca i ciepłych zachodów.
Świetna powieść. Każda czytelniczka zasługuje na swojego Noaha!

„Mówi się, że pierwsza miłość nigdy nie umiera” – zgadzacie się z tymi słowami?

Współpraca reklamowa z @flowbooks
„Say you swear” autorstwa Meagan Brandy to pierwszy tom serii Boys of Avix, a zarazem pierwsza powieść autorki, która ukazała się w Polsce. W końcu!
Arianna ma przed sobą osta...

Rozwiń

Zwiń

Zapraszam na opinię o najnowszej powieści Weroniki Schmidt – Whiskey in a teacup
Charlaine właśnie zaczyna studia i jest pełna optymizmu odnośnie do tego nowego wyzwania. Na drodze bohaterki staje Aryan, syn rektora, chłopak owiany złą sławą i postać w stylu grumpy.
Bohaterowie nie pałają do siebie sympatią, ale nie jest to typowe hate to love. Nie ma tu nienawiści, bardziej niechęć.
Ich relacja rozkwita powoli, gdyż oboje mają w sobie urazy, które trzeba pokonać, by móc się zaangażować.
Nie miałam oczekiwań odnośnie do tej książki – po prostu chwyciłam ją w dłoń, usiadłam na fotelu i odpłynęłam. Nie miałam pojęcia, jak rozwinie się akcja, a okazało się, że ta była naprawdę ciekawa. Główny bohater to postać zagadka, która z każdą kolejną stroną odkrywała coraz więcej i opuszczała gardę. Jest to moja ulubiona postać z tej powieści, bowiem najwięcej skrywała. Lubię takich tajemniczych bohaterów, których autorzy nie podają nam na tacy, tylko zmuszają do stopniowego odkrywania.
Główna bohaterka również wywarła na mnie pozytywne wrażenie. Nie była nudna, infantylna – czego mam przesyt w romansach. Dała się lubić i umiała postawić na swoim.
Naprawdę dobra książka. Emocjonalna, intrygująca, wciągająca. Nie jest to powieść, o której zapomnę za kilka dni, ponieważ zostałam zmuszona do przemyśleń, a sama historia zostawiła we mnie część siebie.

Zapraszam na opinię o najnowszej powieści Weroniki Schmidt – Whiskey in a teacup
Charlaine właśnie zaczyna studia i jest pełna optymizmu odnośnie do tego nowego wyzwania. Na drodze bohaterki staje Aryan, syn rektora, chłopak owiany złą sławą i postać w stylu grumpy.
Bohaterowie nie pałają ...

Rozwiń

Zwiń

Zapraszam na opinię o najlepszym debiucie, jaki przeczytałam w tym roku – „Gra o serce” Katarzyny Białkowskiej.
Główna bohaterka – Skylar Gardiner– nie jest fanką swojego adoratora, wręcz przeciwnie. Skyler Gardener ją drażni, ale nie zamierza się poddać w walce o jej serce.
Ich imiona i nazwiska są niemal identyczne, co mogłoby służyć jako wskazówka od losu. Jednak charaktery mają zupełnie inne i więcej ich dzieli niż łączy – nawet wliczając imię i nazwisko!
Skylar jest skrytą kobietą, która najchętniej ukrywa się we własnym świecie, a gdy już musi z niego wyjść, to zakłada szerokie ubrania, pozwalające jej niemal zniknąć. On za to jest otwarty na ludzi, nowe doświadczenia, wrażenia i pasje. A jedną z jego pasji jest ona – dziewczyna o pięknym spojrzeniu i nieśmiałym uśmiechu.
Mimo starań chłopaka, nastolatka nie daje za wygraną. Nie chce się angażować, bo zmaga się z demonami przeszłości, a nie jest to łatwa walka. Jej dusza została zraniona, a w głowie zakodowano reakcje obronne na traumy.
Uwielbiam powieści, w których bohaterowie muszą sobie radzić z trudnymi doświadczeniami. Każdy z nas nosi w sercu rany i wchodzi z nimi w nowe relacje. Wątek o problemach głównej bohaterki dodał tej powieści realizmu.
Cieszę się, że autorka nie zromantyzowała traum, jakich doświadczyła bohaterka i nie uleczyła ich jak za magicznym dotykiem czarodziejskiej różdżki. Skylar dostała czas na oswojenie się z nową sytuacją, a mimo to zostały w niej rany z przeszłości – i to jest normalne, ludzkie i realistyczne.
Powieść mimo trudnego wątku nie jest bolesną historią. To urocza książka o nastoletniej miłości, wierze w przyszłość, nadziei.
Z pewnością sięgnę po kontynuację, bo tu nie wszystko zostało wyjaśnione.
Naprawdę dobry debiut z przepiękną okładką!

Zapraszam na opinię o najlepszym debiucie, jaki przeczytałam w tym roku – „Gra o serce” Katarzyny Białkowskiej.
Główna bohaterka – Skylar Gardiner– nie jest fanką swojego adoratora, wręcz przeciwnie. Skyler Gardener ją drażni, ale nie zamierza się poddać w walce o jej serce.
Ich imiona i n...

Rozwiń

Zwiń

Zapraszam na moją opinię o „Fighting hard for me” czyli trzecim tomie cyklu Finding back to us.
Powieść w klimacie friends to lovers, w której Sophie w końcu udało się odpuścić. Przez ponad rok była nieszczęśliwie zakochana w Colu – swoim najlepszym przyjacielu, a zarazem współlokatorze. I gdy ona uporała się z uczuciami i chciała ruszyć dalej, on wyznał jej, że coś do niej czuje. Sophie obawia się znowu zaangażować, więc przedstawia przyjacielowi plan, który ma sprawić, że jego uczucia znikną.
Lubię twórczość Bianki i tym razem również się nie zawiodłam. Nie jest to wyjątkowo odkrywcza historia, znajdziecie wiele podobnych. Co ją wyróżnia? Humor, przede wszystkim humor.
Główna bohaterka jest świetna, a Cole jej dorównuje, chociaż miałam mu za złe, że wcześniej nie dostrzegł tego, że Sophie jest mu pisana.
Uwielbiam motyw friends to lovers, bo sama wyszłam za najlepszego przyjaciela, dlatego cieszę się, że autorka wykorzystała przyjaźń w tej powieści. Nie zawiodłam się, bo w tej książce ten motyw został świetnie poprowadzony. Przyjaźń bohaterów miała dobre fundamenty, co dało się wyczuć, a ich przekomarzania się były urocze.
Przyjemnie spędziłam czas z tą książką. Zrelaksowałam się, wielokrotnie na mojej twarzy gościł uśmiech, a obecność bohaterów z poprzednich tomów sprawiła, że przypomniałam sobie o tamtych historiach.
Każdą część cyklu można czytać osobno.
Bardzo polecam, naprawdę świetny romans.

Zapraszam na moją opinię o „Fighting hard for me” czyli trzecim tomie cyklu Finding back to us.
Powieść w klimacie friends to lovers, w której Sophie w końcu udało się odpuścić. Przez ponad rok była nieszczęśliwie zakochana w Colu – swoim najlepszym przyjacielu, a zarazem współlokatorze. I...

Rozwiń

Zwiń

Jaki jest Twój ulubiony sport?

[Współpraca reklamowa @czwartastrona @_bezwstydna]

Główna bohaterka od dzieciństwa kocha się w najlepszym przyjacielu swojego brata. Jednak on, gwiazda hokeja, nie chce mieć z nią do czynienia. I mimo że wciąż powtarza, że nie jest nią zainteresowany, to nieustannie pojawia się w jej życiu i swoją postawą pokazuje zupełnie coś innego niż mówi.
Piper to bohaterka, która od początku wie, czego pragnie – Lucasa. Jest stała w swoim postanowieniu, aczkolwiek nieustannie trafia na mur i odrzucenie.
A on? Często mnie irytował, bo nie lubię postaci, które nie wiedzą, czego pragną, a przy tym dają złudne nadzieje komuś, komu na nich zależy. Był opiekuńczy wobec Piper, był przyjacielski, a ona pragnęła czegoś więcej. Czegoś, czego przez wewnętrzne demony długo nie chciał jej dać.
W książce są poruszane trudne tematy, które autorka z lekkością wplotła w fabułę, sprawiając, że treść nie przytłacza. Dzięki Piper ta historia była cudowna. Naprawdę lubię takie bohaterki – kobiece, pewne siebie, potrafiące o siebie zadbać, a przy tym obdarzone gamą emocji, których nie wstydzą się okazywać. Piper to ucieleśnienie kobiecości z duszą na ramieniu i sercem na dłoni skierowanej w stronę Lucasa.
Powieść jest urocza, romantyczna, momentami trudna i bolesna. Na szczęście dzięki dawce humoru, obrazu pięknej przyjaźni i kwitnącej miłości książkę czyta się przyjemnie, a lektura pozwala się odstresować i spędzić miło czas.
„Zasady gry” to romans, który nie ma w sobie nic odkrywczego – spotkacie wiele podobnych na rynku wydawniczym. Gdybym miała powiedzieć, co wyróżnia go na tle innych, postawiłabym na główną bohaterkę. W romansach bohaterki często są irytujące i infantylne, a tu otrzymujemy młodą kobietę, która łatwo zyskuje sympatię czytelnika – przynajmniej moją!
Naprawdę dobry romans 18+, polecam.

Jaki jest Twój ulubiony sport?

[Współpraca reklamowa @czwartastrona @_bezwstydna]

Główna bohaterka od dzieciństwa kocha się w najlepszym przyjacielu swojego brata. Jednak on, gwiazda hokeja, nie chce mieć z nią do czynienia. I mimo że wciąż powtarza, że nie jest nią zainteresowany, to ni...

Rozwiń

Zwiń

Znacie twórczość Sarah J. Maas?

Współpraca recenzencka z @Uroboros
Zapraszam na opinię o trzecim tomie serii Księżycowe Miasto.
Bryce nie liczyła, że kiedykolwiek będzie miała możliwość wydostać si1) ze świata, w którym przyszło jej żyć, a teraz niczego nie pragnie bardziej niż tam wrócić. Została uwięziona w obcym świecie, gdzie niewielu osobom może zaufać, a tęsknota za bliskimi rozdziera jej serce.
Hunt kolejny raz znalazł się w nieciekawej sytuacji. Pragnie pomóc Bryce, ale to nie jest takie proste, jak mogłoby się wydawać.
Wszystko idzie nie po myśli, a tylko Bryce i Hunt mogą to naprawić.
Księżycowe Miasto to bardzo rozbudowana seria – sam ten tom liczył około 1000 stron. Sceptycznie podchodzę do takich grubych tomów, bo obawiam się, że akcja będzie niepotrzebnie rozwleczona. I… zaskoczyłam się! Szybko czytało się tę powieść, a wątek romantyczny wpleciony w fantastykę połączoną z urban fantasty dodał smaku, pikanterii i rozbiegu w akcji.
Nie do końca wiedziałam, w jaką stronę potoczy się rozwiązywanie tajemnicy, która jest ważnym wątkiem w powieści, i tu również autorka pozytywnie mnie zaskoczyła. Poszła w innym kierunku, niż przypuszczałam, i okazało się to strzałem w dziesiątkę. Punkt za to, że zagadka nie została rozwiązana zbyt szybko.
Bryce w tym tomie nie irytowała mnie tak bardzo jak w poprzednich, a Hunta naprawdę lubię. To ciekawa postać, z konkretnymi celami.
Sarah J. Maas potrafi napisać niesamowicie bajeczną historię, w której brutalność przeplata się z nadzieją i miłością, a wyobraźnia ma pole do popisu i musi wykroczyć poza granice swoich możliwości. Naprawdę polecam, bo to, co działo się w mojej głowie za pomocą zadrukowanych kartek papieru przechodzi wszelkie pojęcie. Pięknie wykreowany świat działający na wyobraźnię!
Księżycowe Miasto polecam czytać po serii Dwory.

Znacie twórczość Sarah J. Maas?

Współpraca recenzencka z @Uroboros
Zapraszam na opinię o trzecim tomie serii Księżycowe Miasto.
Bryce nie liczyła, że kiedykolwiek będzie miała możliwość wydostać si1) ze świata, w którym przyszło jej żyć, a teraz niczego nie pragnie bardziej niż tam wrócić...

Rozwiń

Zwiń